ژن خوب!

ژنِ خوب و پر مایه و پارسا

کند مرد بی مایه را پادشا

کسی برگرفت از جهان کام وی

که یک ژن بود با وی و نام وی

پدر چون بود چند سالی دراز

ژنش می جهد تا که گردد فراز

از آن پس رسد بر پدر از پسر

ژن خوب و نیکو و گردنده فرّ

ژنش چون شود خوب و نیکو و به!

به شهر آورد آن پسر را ز ده

به هر روز می کن تو شکر خدا

که از ژن درافتاده ای بس جدا

سفر می کند هردم آنسوی آب

اروپا نباشد برایش سراب

به ژن گر شوی خوب و چالاک و چُست

بگردد همیشه تو کارت درست!

صمدآقا