سایه

قصه ی عشق وغزل ورد جهانست هنوز

چشم ما چون گل نرگس نگرانست هنوز

در غم و اشک فغان بیش میفکن خود را

رود امید خدا در قلیانست هنوز

از می و ساقی و مطرب تو مشو غافل چون

دلبری گوشه ی میخانه چمانست هنوز

سیل غم گر چه کند شاخه ی زیبای گلی

دل قوی دار که آن ریشه جوانست هنوز

شعر من گر چه نیرزد به کلامی از او

حرف دل بود که گلبانگ زبانست هنوز

،،سایه ،،ی شعر و غزل گرچه برفت از سرما

چشمه ی شعر و غزل ،باز روانست هنوز